Μικρές σταγόνες νερού κυλάνε ανάμεσα σε συμπαγείς κρυστάλλινες μάζες. Περνάνε μέσα από ομιχλώδη και σκοτεινά ηχομονοπάτια αμυδρών τριξιμάτων, υπνωτιστικών βόμβων και λυρικών εγχόρδων για να συναντηθούν κάπου εκεί στο τέλος.
Αυτός είναι ο ηλεκτρονικός κόσμος του Spyweirdos ή Σπύρου Πολυχρονόπουλου, στο διπλό αυτό άλμπουμ. Μια ιδιαίτερα αξιόλογη κυκλοφορία, με εξαιρετική δουλειά στην παραγωγή και με τη συμμετοχή ονομάτων που έκαναν τα remixes στο δεύτερο cd, όπως οι Alva Noto, Funckarma, Gyro-Gyro, Peekay Tayloh, Traject, Mad EP, Octex, Ollie Olsen, Horchata, Fleischman και Murcof (που επιμελήθηκε το mastering του δίσκου).
Δέκα κομμάτια, άψογα δείγματα μιας ιδιόμορφης, σκοτεινής και ονειρικής electronica, που αν και σε κάποιες στιγμές μου θύμισαν τις Μεταστάσεις του Ι. Ξενάκη και το Poeme Electronique του E. Varese, τελικά με κέρδισαν με τον ιδιαίτερα αισθησιακό ήχο τους, ακροβατώντας μεταξύ ρομαντικού και απόκοσμου. Στοιχεία κατακερματισμένα και φαινομενικά ανεξάρτητα μεταξύ τους - clicks, διακριτικά beats, βόμβοι, κοφτερά breaks, τριξίματα, έγχορδα - αναπλάθονται και ενώνονται, σχηματίζοντας συμπαγείς μουσικές φόρμες και δίνοντας μια αίσθηση υγρής ρευστότητας.
Από το Fallen και το 3.5Εc που αναμειγνύουν απαλά έγχορδα με σκοτεινές ambient προσθήκες και χαλασμένους μικροήχους, το Innsbruck με το μουρμουρητό του τσέλου να ακούγεται μέσα από περιβαλλοντικούς βόμβους και απότομα breaks, το U που κινείται σε hip hop μονοπάτια με απότομα ρυθμικά ξεσπάσματα και καλυμμένους ήχους λέξεων, μέχρι το αργό και πανέμορφο Cellar με την αίσθηση της σταγόνας να τρέχει ανάμεσα από συστρεφόμενους ηλεκτρονικούς ήχους και ambient μελωδίες, το Wetsound Orchestra σου δίνει την αίσθηση πως στέκεσαι στο χείλος ενός ονείρου, έτοιμος να βουτήξεις...
Αυτός είναι ο ηλεκτρονικός κόσμος του Spyweirdos ή Σπύρου Πολυχρονόπουλου, στο διπλό αυτό άλμπουμ. Μια ιδιαίτερα αξιόλογη κυκλοφορία, με εξαιρετική δουλειά στην παραγωγή και με τη συμμετοχή ονομάτων που έκαναν τα remixes στο δεύτερο cd, όπως οι Alva Noto, Funckarma, Gyro-Gyro, Peekay Tayloh, Traject, Mad EP, Octex, Ollie Olsen, Horchata, Fleischman και Murcof (που επιμελήθηκε το mastering του δίσκου).
Δέκα κομμάτια, άψογα δείγματα μιας ιδιόμορφης, σκοτεινής και ονειρικής electronica, που αν και σε κάποιες στιγμές μου θύμισαν τις Μεταστάσεις του Ι. Ξενάκη και το Poeme Electronique του E. Varese, τελικά με κέρδισαν με τον ιδιαίτερα αισθησιακό ήχο τους, ακροβατώντας μεταξύ ρομαντικού και απόκοσμου. Στοιχεία κατακερματισμένα και φαινομενικά ανεξάρτητα μεταξύ τους - clicks, διακριτικά beats, βόμβοι, κοφτερά breaks, τριξίματα, έγχορδα - αναπλάθονται και ενώνονται, σχηματίζοντας συμπαγείς μουσικές φόρμες και δίνοντας μια αίσθηση υγρής ρευστότητας.
Από το Fallen και το 3.5Εc που αναμειγνύουν απαλά έγχορδα με σκοτεινές ambient προσθήκες και χαλασμένους μικροήχους, το Innsbruck με το μουρμουρητό του τσέλου να ακούγεται μέσα από περιβαλλοντικούς βόμβους και απότομα breaks, το U που κινείται σε hip hop μονοπάτια με απότομα ρυθμικά ξεσπάσματα και καλυμμένους ήχους λέξεων, μέχρι το αργό και πανέμορφο Cellar με την αίσθηση της σταγόνας να τρέχει ανάμεσα από συστρεφόμενους ηλεκτρονικούς ήχους και ambient μελωδίες, το Wetsound Orchestra σου δίνει την αίσθηση πως στέκεσαι στο χείλος ενός ονείρου, έτοιμος να βουτήξεις...
Poeta Negra, 2006
2 heard:
egw pali gt den sipathw katholou auto pou kanei?
Δεν γίνεται να μας αρέσουν τα πάντα...ακούς ηλεκτρονική;
Δημοσίευση σχολίου