Rothko and Caroline Ros - a place between

Χρησιμοποιώντας τις χορδές του ηλεκτρικού μπάσου ως νήμα, ο Marc Beazley (ή αλλιώς Rothko), υφαίνει έναν μαγικό ιστό στο ‘A place between’. Το μπάσο είναι το βασικό όργανο του άλμπουμ. Στην πραγματικότητα οι Rothko δημιουργήθηκαν την άνοιξη του 1997, αρχικά ως bass trio. Το γκρουπ κυκλοφόρησε 3 άλμπουμ με την Lo Recordings και αρκετά singles με εταιρείες όπως οι Livid Meercat, Narwhal, Foundry, Kraak και Zeal Records.

Τον Ιούνιο του 2001 ο Marc Beazley, ιδρυτικό μέλος του γκρουπ, αποχώρησε από το σχήμα αλλά συνέχισε να φέρει το όνομα Rothko. Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε μετά την αποχώρησή του ήταν μια συνεργασία με τον Ιάπωνα ambient Susumu Yokota και την Lo Recordings. Το καλοκαίρι του 2003 δημιούργησε τη δική του δισκογραφική εταιρεία, την Trace Recordings, με πρώτη κυκλοφορία το άλμπουμ ‘Wish for a world without hurt’.

Τον Μάρτιο του 2005 ο Beazley συνεργάζεται με την Caroline Ross στο ‘A place between’.
Ένα άλμπουμ δομημένο πάνω στο μπάσο του Beazley, τη μαγική φωνή της Caroline Ross
και τη δεξιοτεχνία της στο φλάουτο, την ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα.

Το στυλ της Ross είναι μοναδικό. Η φωνή της, ζεστή και απόμακρη, απατηλή και οικεία, «εξανθρωπίζει» το ατσάλινο, ψυχρό χτύπημα της χορδής του μπάσου. Δύσκολα θα χαρακτήριζε κάποιος το ‘A place between’ μονοδιάστατο, παρά τον μίνιμαλ χαρακτήρα του, καθώς το ενδιαφέρον συντηρείται με τις αντιθέσεις μεταξύ καλοζυγισμένων παύσεων και βουερών περασμάτων της κιθάρας και του μπάσου. Ο πυκνός και βαλτώδης ήχος του μπάσου στο ‘Traces of elements’, μοιάζει αρχικά κλειστοφοβικός. Γρήγορα όμως διαχέεται με την είσοδο των φωνητικών της Ross. Ακολουθεί το ‘Divided lines’ ένας σκοτεινός συνδυασμός δυναμικών φωνητικών και επιθετικού πιάνου. Με το ουρλιαχτό της φυσαρμόνικας ανοίγει το ‘Bow’, ενώ στο ‘Even the blank leaf’ η απόκοσμη φωνή της Ross και το τρέκλισμα των χορδών του μπάσου του Beazley συνθέτουν ένα μυστηριώδες σκηνικό. Η πιο ονειρική πλευρά του άλμπουμ έρχεται στην επιφάνεια με το ‘An open breath’, το ‘The only way out is through’ και κυρίως με το ‘The northern lights’, όπου οι νότες του πιάνου ηχούν σαν λεπτεπίλεπτα πασπαλίσματα πάνω στη ζεστή, ψιθυριστή φωνή της Ross. Το ύφος του άλμπουμ είναι γαλήνιο και ήρεμο. Αν και ο μινιμαλισμός κυριαρχεί, το πάθος ξεπηδάει μέσα από τις αντιθέσεις που δημιουργούν οι μετέωρες μελωδικές γραμμές του μπάσου, οι κωδωνισμοί των συγχορδιών του πιάνου, η «στοιχειωμένη» κιθάρα της Ross και η λιτή φωνή της, σχίζοντας έτσι τη φαινομενική μονοχρωμία. Όπως σε έναν πίνακα του Rothko.

Ιστορίες μυστηρίου, μύθοι και μηχανορραφίες
παίρνουν τον ακροατή σε ένα μελαγχολικό, βροχερό ταξίδι...

Lo Recordings, 2005