17. Sigur Ros

sigur ros
með suð Í eyrum við spilum endalaust
(with a buzz in our ears we play endlessly)

EMI

Ναι.
Ο δίσκος τους απογοήτευσε αρκετούς.
Ναι.
Υπάρχουν κάποια τραγούδια, που μοιάζουν να παρασύρονται από μονότονα ρεύματα,
βουλιάζοντας αργά, αργά στους παγωμένους Ισλανδικούς πάγους.
Υπάρχουν άλλα που προσπαθούν με μεγάλες προσδοκίες να σκαρφαλώσουν
στα επικά παγόβουνα, κατρακυλώντας τελικά πίσω,
με ανεκπλήρωτους πόθους.

Υπάρχουν όμως τρεις βασικοί λόγοι που τους φέρνουν δίκαια εδώ.

Ίσως είναι η πρώτη φορά που οι Ισλανδοί είναι πραγματικά απελευθερωμένοι
από κάθε διάθεση να πείσουν για το αποτέλεσμα,
χωρίς το άγχος του πειραματισμού,
χαμένοι σε ηλιόλουστες και μελωδικές ονειροπωλήσεις,
λαμπερές ενορχηστρώσεις
(πρωταγωνιστές τα πνευστά)
και ανέμελους αυτοσχεδιασμούς απλών μελωδιών.


Το Festival λειτούργησε ως σωτήριο και καταπραϋντικό μάντρα
σε αρκετές στιγμές έντασης.


Δεν θα μπορούσα να αφήσω εκτός λίστας
ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα...