22 Μαρτίου 2011

15 minutes with Trouble Over Tokyo!


It’s almost 3 years since our first talk about your second album 'Pyramides', which received excellent reviews. Since then, your superhero 'travelled' a lot till your third and recent album 'The Hurricane'. Tours, studios, videos…Tell me about this big journey.
Yeah, it's been a while, and a big journey inbetween - I left London and moved to Vienna, toured the USA, and many countries in Europe, and recorded for the first time in a professional studio - I feel like I learnt a lot, technically, musically, and most importantly I learnt a lot about myself in that time. Loads changed, and this all found it's way into The Hurricane..


I think that you are musically reborn in your new album, in a majestic way. Talking to your audience and specifically the Greek one, how would you descibe 'The Hurricane'?
Thank you! :) The Hurricane is for me the diary of a disaster happening - though not a natural disaster as the name suggests, it's more a metaphor for a cataclysmic force ripping through your life, destroying and creating at the same time. Musically I think and hope it reflects that.


You had an exclusive deal with the mobile football game X2 for the games soundtrack. How come? Plans for future types of collaborations? A movie or something you badly want to try?
Yes, this happened through a friend - collaborations and opportunities come from the most unexpected places sometimes! In terms of future stuff like that, I'm really not sure - I'd love to create for something like a movie, but my creations are so introspective, I'm not sure if I'd be capable.. we'll see!


Your band name is quite relevant these days with the tragic situation in Japan. There was an issue with youtube too?
Unfortunately, yes.. there was an issue with the national radio stations here in Austria, who decided not to play my new single due to the name of the band.. very odd, as I'm well known here and it's not like my name changed in the last 4 years.. but! With the internet we will prevail!


Are there any visions of a fourth album? Or touring is a priority right now?
None yet, I haven't written a note in a year... though this is always the same, I have long periods where the need to create music just isn't in me.. then I freak out, wondering if I'll ever create again, and then BOOOOM I have songs... Fingers crossed!!


Before closing I want to thank you my name credit in “The Hurricane” .
We are looking forward for Saturday night!!!

thankyouthankyouthankyou! :)
Read rest of entry

5 Μαρτίου 2011

In My Heart

  1. The Irrepressibles - Mirror mirror
  2. Get well soon - Vexations
  3. Revere - Hey! Selim
  4. Ólafur Arnalds - ...and they have escaped the weight of darkness
  5. The Mantra above the spotless melt moon - Defeated songs
  6. Owen Pallett - Heartland
  7. Broken bells - Broken bells 
  8. The Magic theatre - London town
  9. UNKLE - Where did the night fall
  10. Jonsi - Go
  11. Yann Tiersen - Dust lane
  12. Max Richter - Infra
  13. Autolux - Transit Transit
  14. Arcade fire - The suburbs
  15. Glasser - Ring
  16. Mimicking Birds - Mimicking birds
  17. Bullets in Madison - We became your family when you died
  18. Zola Jesus - Stridulum II
  19. Anais Mitchell - Hadestown
  20. Menomena - Mines
  21. Portugal. The Man - American ghetto
  22. John Grant - Queen οf Denmark 
  23. Young Heretics - We are the lost loves
  24. Efterklang - Magic chairs
  25. Chapelier Fou - 613
  26. 65daysofstatic - We were exploding anyway
  27. Shannon Wright - Secret blood
  28. Under Byen - Alt er tabt
  29. Chelsea Wolfe - The grime and the glow
  30. Our Broken Garden - Golden sea
  31. Shearwater - The golden archipelago
  32. Beach house - Teen dream
  33. Interpol - Interpol
  34. Rökkurró - Í Annan Heim
  35. Rufus Wainwright - All days are nights: Songs for Lulu
  36. Lacrymosa - Selah
  37. Brian Eno - Small craft on a milk sea
  38. Les Discrets - Septembre et ses dernières Pensées
  39. The Third eye foundation - The dark
  40. Klima - Serenades & serinettes
  41. The Radio dept. - Clinging to a scheme
  42. I Like Trains - He who saw the deep
  43. The National - High violet
  44. Blonde Redhead - Penny sparkle
  45. Victoire - Cathedral City
  46. Viernes - Sinister devices
  47. Pepper Rabbit - Beauregard
  48. Susanne Sundfør - The brothel
  49. Francis International Airport - In the woods
  50. Maximilian Hecker - I am nothing but emotion no human being no son never again son
Read rest of entry

Zola Jesus - Stridulum II + Valusia EP

«Μοιάζει με pop, είναι αρκετά θορυβώδης και έχει και λίγη όπερα». Κάπως έτσι θα περιέγραφε η Nika Roza Danilova τη μουσική της σε ένα παιδί, σύμφωνα με πρόσφατη συνέντευξή της. Έντονες 1980s επιρροές, ήχοι που βυθίζονται στο reverb κινούμενοι μεταξύ goth-pop και lo-fi rock, φωνητικά που ακροβατούν ανάμεσα στην οπερατική δεξιοτεχνία και στις μοιρολογούντες συλλαβές, σκοτεινή ατμόσφαιρα. Όλα αυτά μου έρχονται συνειρμικά στο μυαλό, ακούγοντας τα τραγούδια της. Όταν ήταν 14, η Nika Roza Danilova ζήτησε από τους συμμαθητές της στο σχολείο να τη φωνάζουν Zola Jesus, για να σταματήσουν να της μιλάνε. Δεν τα κατάφερε όμως ούτε τότε, ούτε τώρα, μιας και μετά τα περσινά εκτοξευμένα στα ανώτατα στρώματα της μπλογκόσφαιρας New Amsterdam, The Spoils, και Tsar Bomba EPs ή τις συζεύξεις της με τους Former Ghosts στα Fleurs (2009) και New Love (2010) και τη Pocahaunted Amanda Brown στο πρόσφατο La Vampires Meets Zola Jesus, τα μουσικά ιστολόγια παραληρούν στο άκουσμα και μόνο του ονόματός της. Στο project της ως Zola Jesus πειραματίζεται συνεχώς, φλερτάροντας με τη μινιμαλιστική, σκοτεινή και παραμορφωμένη electronica και μεταπηδώντας από τις ζοφερές και θολές α-λα-Bristol βιομηχανικές μπαλάντες και τη κατάμαυρη μυσταγωγική goth dub, σε πιο ξεκάθαρες, επιβλητικές και αστραφτερές παραγωγές. Κι αν και οι φετινοί της ήχοι είναι πιο λουστραρισμένοι –με τη βοήθεια και του νέου στούντιο– οι κλειστοφοβικοί και σκονισμένοι βιομηχανικοί απόηχοι των τραγουδιών της και η διάθεση για πειραματισμό συνεχίζουν να παραμονεύουν, έτοιμοι να εκτοξευθούν και πάλι.

Το Stridulum είναι εμπνευσμένο από την ομώνυμη cult science-fiction ταινία του 1979 (του Giulio Paradisi), μια ταινία γεμάτη ωραίες εικόνες μεν, αλλά αρκετά μονοδιάστατη και μπερδεμένη. Η ιστορία της περιστρέφεται γύρω από τη μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, ιδωμένο μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού με τηλεκινητικές ικανότητες, η ψυχή του οποίου είναι και το έπαθλο αυτής της μάχης. Τελικά το Καλό κερδίζει, σε μια εντυπωσιακή σκηνή με περιστέρια που φτερουγίζουν και λαμπερό φως να σκίζει τον ουρανό. Φαίνεται πως η Zola Jesus εντυπωσιάστηκε τόσο από τη συγκεκριμένη σκηνή και τη μουσική που τη συνόδευε, ώστε όχι μόνο χρησιμοποίησε ψήγματά τους στα EP (τα τραγούδια του Stridulum πραγματεύονται αυτή την αιώνια μάχη), αλλά τους έδωσε και το όνομα της ταινίας. Εξάλλου, επηρεασμένη και από τις σπουδές της στη φιλοσοφία, υποστηρίζει πως οι αντιθέσεις αυτές και η έκθεση στον κίνδυνο είναι που μας ωριμάζουν και μας ωθούν στην αλλαγή.

Με το Stridulum (Ι) και την επαυξημένη έκδοσή του, το Stridulum II, η Zola Jesus ξεφεύγει από τη lo-fi παραμόρφωση και θολότητα των προηγούμενων δίσκων και σιγά-σιγά ξεδιπλώνεται, φέρνοντας στο προσκήνιο τη φωνή της, αλλά και τα συναισθήματα που κρατούσε κλεισμένα στο καβούκι της. Είναι το μέσο να βγει από τον μικρόκοσμό της και να ξανοιχτεί σε ένα ευρύτερο μουσικό κοινό, αφήνοντας πίσω τα παγωμένα απομονωμένα χρόνια του Ουισκόνσιν. Η μουσική και οι στίχοι είναι εμποτισμένα από τις φιλοσοφικές της αναζητήσεις. Στίχοι ξεκάθαροι, ντυμένοι με συναισθηματική και επιβλητική μουσική, αντικατοπτρίζουν τις ανησυχίες της για τη ζωή και αρχέγονα ερωτήματα για θέματα όπως ο θάνατος και ο έρωτας (ναι, για πρώτη φορά δηλώνει ερωτευμένη, κάτι που περνά και στα τραγούδια της). Οι απαντήσεις είναι πλέον λιγότερο γκρίζες, καλυμμένες πάντα από το αχνό πέπλο ενός ηλεκτρονικού γοτθικού ρομαντισμού, όπως μαρτυρούν και οι στίχοι των “Trust Me”, “I Can’t Stand” και “Night”. Το βιομηχανικό ηχητικό υπόστρωμα είναι κι εδώ παρόν, με μικρές pop παρεκκλίσεις και lo-fi αναλαμπές. Είναι όμως πιο καθαρό, χωρίς τους έντονους παρελθοντικούς θορύβους.

Οι κοφτοί ηλεκτρονικοί ρυθμοί που αλέθονται μέσα από τα drum machines και τα αιθέρια ισοκρατήματα των synths συνοδεύουν το κυρίαρχο όργανο, τη φωνή της, η οποία απλώνεται σε στοιβάδες –άλλοτε στιβαρές και δυσοίωνες μέσω της παραμόρφωσης κι άλλοτε αραχνοΰφαντες και φωτεινές. Διανθισμένη με σκοτεινές οπερατικές κραυγές, κυριαρχεί και σε στοιχειώνει στο αποκαλυπτικό “Night”, στο ψυχοφθόρο “Manifest Destiny”, στο dark wave “Tower”, στο σπαρακτικό “Run Me Out” με το μπάσο να αντηχεί τη φωνή της Danilova ή στο αριστουργηματικό και ώριμο “Sea Talk”, που μοιάζει να περικλείει μέσα του κομμάτια του Ian Curtis και της Nico.

To Valusia EP, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες κινείται στο ίδιο ακριβώς κλίμα, περιλαμβάνοντας ένα νέο κομμάτι, το “Poor Animal”, καθώς και remaster εκδοχές των προηγούμενων “Tower”, “Sea Talk” και “Lightsick”, καθώς και βίντεο για τα “Night” και “Clay Bodies”, με την υπογραφή της Jacqueline Castel. Και οι αεικίνητες ηχητικές αναζητήσεις της Zola Jesus δεν σταματούν εδώ: μας προειδοποιεί πως πολύ σύντομα μέσα στην επόμενη χρονιά θα βρίσκεται και πάλι εδώ με ένα αριστούργημα...
Read rest of entry
 

inside a deer Copyright © 2009 Black Nero is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal