Πέρασαν μήνες από τη στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά τον δεύτερο δίσκο του Tom Baxter (μετά το Feather & Stone του 2004), ξεχώρισα τρία τραγούδια (Skybound, Half A Man, Tell Her Today) και τον παράτησα χωρίς ενοχές να σκονιστεί, αφήνοντας τις σκόνες να παρασύρουν μαζί τους την αίσθηση της πρώτης ακρόασης. Και πριν προλάβει να περάσει στη σφαίρα της οριστικής λήθης, ένα email υπενθύμισης μιας ξεχασμένης υπόσχεσης για συνέντευξη, έβγαλε τον δίσκο από τον λήθαργο και με οδήγησε σε μια λεπτομερέστερη ακρόαση.
Ακούγοντας τα τραγούδια και ξεφυλλίζοντας παράλληλα το συνοδευτικό booklet με τις 10 συνοδευτικές των στίχων μικρογραφίες-καμβάδες, σχεδιασμένες από τον ίδιο τον Baxter, ένιωσα να ξεφυλλίζω το ταξίδι ενός ανθρώπου από τα παιδικά του χρόνια μέχρι αυτά της ωριμότητας. Ενός ταξιδιού που κινείται κυρίως στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής εξερευνώντας τους φόβους της, φωτιζόμενο σποραδικά από αχτίδες χαράς. Ο πόνος ελλοχεύει σε κάθε στροφή, αλλά φιλτράρεται καλά μέσα από τις απαλές jazzy μελωδίες, τον ήχο που κινείται μεταξύ αφροαμερικάνικης soul και μελωδικής pop, τη βραχνή φωνή του Baxter, τα ιλιγγιώδη έγχορδα και τις ακουστικές κιθάρες που ερωτοτροπώντας με έναν πιο latin ήχο, δεσπόζουν.
Η ιδέα της αγάπης που καίει τα πάντα στο πέρασμά της, κυριαρχεί, βρίσκοντας κάθε φορά διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Άλλοτε προστακτικά, μέσα από το γεμάτο latin ενέργεια, θελκτικά κιθαριστικά και πιανιστικά σόλο του Tell Her Today, άλλοτε μέσα από τα σαγηνευτικά έγχορδα και τις λυρικές μελωδίες των Better και Skybound (που μου θύμισαν αυτές του Nick Drake), άλλοτε ποτισμένη με αρκετές δόσεις μελαγχολίας, απογοήτευσης και αλληγορίας, όπως στα Tragic, Icarus Wings και Half A Man (έντονη η επιρροή του Dream Brother του Jeff Buckley εδώ) κι άλλοτε μέσα από τους πανέμορφους στίχους του Miracle :
Close your eyes, we’re drifting into space again. We’re satellites and our dreams are made of this.
Ίσως υπάρχουν στιγμές που οι δυνατοί στίχοι έρχονται σε αντίθεση με μελωδίες κι ενορχηστρώσεις πιο εύκολες και προβλέψιμες, ροκανίζοντας τα σκοινιά που σε κρατούν δεμένο με τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που κάποιοι θα βιαστούν να χαρακτηρίσουν το Skybound ως easy listening. Κάθε ταξίδι όμως περιλαμβάνει πολλά τοπία. Κι όπως βιαστεί να κρίνει από τα λιγότερα ενδιαφέροντα, απλά θα έχει χάσει τα πιο όμορφα.
Ακούγοντας τα τραγούδια και ξεφυλλίζοντας παράλληλα το συνοδευτικό booklet με τις 10 συνοδευτικές των στίχων μικρογραφίες-καμβάδες, σχεδιασμένες από τον ίδιο τον Baxter, ένιωσα να ξεφυλλίζω το ταξίδι ενός ανθρώπου από τα παιδικά του χρόνια μέχρι αυτά της ωριμότητας. Ενός ταξιδιού που κινείται κυρίως στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής εξερευνώντας τους φόβους της, φωτιζόμενο σποραδικά από αχτίδες χαράς. Ο πόνος ελλοχεύει σε κάθε στροφή, αλλά φιλτράρεται καλά μέσα από τις απαλές jazzy μελωδίες, τον ήχο που κινείται μεταξύ αφροαμερικάνικης soul και μελωδικής pop, τη βραχνή φωνή του Baxter, τα ιλιγγιώδη έγχορδα και τις ακουστικές κιθάρες που ερωτοτροπώντας με έναν πιο latin ήχο, δεσπόζουν.
Η ιδέα της αγάπης που καίει τα πάντα στο πέρασμά της, κυριαρχεί, βρίσκοντας κάθε φορά διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Άλλοτε προστακτικά, μέσα από το γεμάτο latin ενέργεια, θελκτικά κιθαριστικά και πιανιστικά σόλο του Tell Her Today, άλλοτε μέσα από τα σαγηνευτικά έγχορδα και τις λυρικές μελωδίες των Better και Skybound (που μου θύμισαν αυτές του Nick Drake), άλλοτε ποτισμένη με αρκετές δόσεις μελαγχολίας, απογοήτευσης και αλληγορίας, όπως στα Tragic, Icarus Wings και Half A Man (έντονη η επιρροή του Dream Brother του Jeff Buckley εδώ) κι άλλοτε μέσα από τους πανέμορφους στίχους του Miracle :
Close your eyes, we’re drifting into space again. We’re satellites and our dreams are made of this.
Ίσως υπάρχουν στιγμές που οι δυνατοί στίχοι έρχονται σε αντίθεση με μελωδίες κι ενορχηστρώσεις πιο εύκολες και προβλέψιμες, ροκανίζοντας τα σκοινιά που σε κρατούν δεμένο με τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που κάποιοι θα βιαστούν να χαρακτηρίσουν το Skybound ως easy listening. Κάθε ταξίδι όμως περιλαμβάνει πολλά τοπία. Κι όπως βιαστεί να κρίνει από τα λιγότερα ενδιαφέροντα, απλά θα έχει χάσει τα πιο όμορφα.
Sylvan / Charisma Records (EMI), 2007
0 heard:
Δημοσίευση σχολίου