Tom Baxter - Interview

Διαθέτεις ένα πολύ ισχυρό μουσικό background. Πόσο σημαντική ήταν η επιρροή της οικογένειάς σου, στο να στραφείς στη μουσική;

Η μουσική και η τέχνη γενικότερα, ήταν τα μόνα μαθήματα στα οποία ήμουν καλός στο σχολείο. Και σίγουρα υπήρχε στα γονίδιά μου μέσω των γονιών μου. Βλέποντας την αγάπη και την ευτυχία που έφερε η μουσική στη ζωή τους και στη ζωή των ανθρώπων τριγύρω τους, ήταν αδύνατο να μην ασχοληθώ κι εγώ.

Κάποια στιγμή λοιπόν, μετά από μεγάλο μουσικό ταξίδι, υποθέτω, γίνεται η πρώτη επαφή με τον κόσμο των δισκογραφικών και της αναγνωρισιμότητας. Πόσο δύσκολο ήταν το ταξίδι αυτό;

Το μόνο σίγουρο είναι πως είχε μεγάλη διάρκεια. Κάποιοι άνθρωποι είναι τυχεροί και κάποιοι άλλοι πρέπει απλά να δουλεύουν και να δουλεύουν…Ο δεύτερος δρόμος ήταν αυτός που έπρεπε να ακολουθήσω. Και δεν ήταν εύκολος. Όταν όμως τελικά η μουσική μου άρχισε να γίνεται γνωστή, τότε μόνο συνειδητοποίησα πως όλες οι δυσκολίες και οι κόποι χρόνων δεν είχαν πάει χαμένοι και τα πάντα γύρω μου άρχισαν να αποκτούν νόημα. Ένα νέο ταξίδι μόλις είχε ξεκινήσει κι ήμουν έτοιμος να ακολουθήσω, έχοντας όμως πάντα στο μυαλό μου, πως η μουσική βιομηχανία είναι αρκετές φορές ένα δύσμορφο τέρας.

Τι θα συμβούλευες λοιπόν έναν νεαρό μουσικό που επανοθέτει τα όνειρά του στο στήσιμο μιας μουσικής καριέρας;

Να είναι ο εαυτός του, να είναι με αθόρυβο τρόπο προσηλωμένος σε αυτό που κάνει, να μην σκεφτεί ποτέ πως έφτασε στο τέλος ή πως είναι σπουδαίος, αλλά να ανασύρει από μέσα του ότι πιο σπουδαίο έχει. Σκληρή δουλειά, να αγνοεί τις εφήμερες τάσεις και να φιλτράρει τις επιρροές του. Και να δείχνει όλη την αγάπη του στον κόσμο!

Επιστροφή στο “Skybound”. Οι κριτικές που έχει αποσπάσει είναι διφορούμενες. Κάποιοι το χαρακτηρίζουν ως easy listening και κάποιοι ως ένα βαθύτατα συναισθηματικό δίσκο με λυρικές μελωδίες και ρομαντική ενορχήστρωση. Τι απαντάς σε αυτό και πως θα το περιέγραφες σε κάποιον που δεν το έχει ακούσει;

Αν ακούσεις μόνο το “Better” και κρίνεις το album μόνο από το συγκεκριμένο κομμάτι, τότε ναι, ίσως είναι ένα easy listening τραγούδι. Τραγούδια όμως όπως τα “Tragic”, “Half A Man”, “Last Shot”, “Icarus Wings”, “Skybound”, κρύβουν τόσα συναισθήματα μέσα τους που μόνο εύπεπτα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Θα έλεγα λοιπόν πως είναι ένας βαθύς και συναισθηματικός δίσκος με κάποιες πιο χαλαρές στιγμές αποφόρτισης.

Ο δίσκος είναι ένα project αποκλειστικά δικό σου, από τα τραγούδια, την ηχογράφηση και την μίξη, μέχρι την επιμέλεια του artwork. Πόσο σημαντικό είναι για σένα να έχεις τον πλήρη έλεγχο;

Ίσως το σημαντικότερο όλων! Αλλιώς είναι σαν να έχεις πάρα πολλούς μάγειρες στην ίδια κουζίνα. Πρέπει να είμαι απόλυτα προσηλωμένος σε αυτό που προσπαθώ να μεταβιβάσω στο κόσμο, χωρίς παρεμβολές από πολλά άτομα. Η ποίηση, η τέχνη και η μουσική είναι επεκτάσεις της ψυχής μου. Και προτιμώ να μην επηρεάζει κανείς την ψυχή μου.

Το “Skybound” δίνει έμφαση στην εκλεκτική μίξη ακουστικών οργάνων με ένα, αρκετές στιγμές, ισπανικό «άγγιγμα». Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς κατά τη διάρκεια της μουσικής σύνθεσης;

Κάθε φορά που γράφω ένα τραγούδι, προσπαθώ να σκεφτώ σαν ακροατής. Αν καταφέρνει να με συγκινεί, προχωρώ. Αν όχι, σταματώ. Μοναδικό κριτήριο είναι το συναίσθημα. Μου αρέσουν όλως τα μουσικά είδη και δεν βάζω ταμπέλες στη μουσική μου. Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι άλλοι για σένα.

Διακρίνω μια έντονη αλληγορία στους στίχους των τραγουδιών σου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Icarus Wings”.

Τα πάντα έχουν να κάνουν με την ποίηση και τα ρητορικά σχήματα. Ναι, η αλληγορία είναι το βασικό συστατικό που διατρέχει το album, το οποίο βασίζεται στον δικό σας ελληνικό μύθο του Ίκαρου. Ο Ίκαρος – και κατά προέκταση ο καθένας από εμάς - είναι ο πρωταγωνιστής όχι μόνο του συγκεκριμένου τραγουδιού, αλλά ολόκληρου του album και κάθε τραγούδι αντικατοπτρίζει τα ηθικά διλήμματα που αντιμετωπίζει στην πορεία του στη ζωή.

Το artwork του album είναι πραγματικά εκπληκτικό. Με ποιόν τρόπο τα εικαστικά εμπλέκονται στην μουσική διαδικασία;

Υπάρχει μια αλληλοσύνδεση των δύο στο μυαλό και την ψυχή μου. Η εικόνα περιγράφει τη δημιουργία του τραγουδιού. Έχω την ανάγκη εικόνων όταν συνθέτω. Είναι σαν μια ταινία μικρού μήκους να διατρέχει το μυαλό μου κάθε φορά που γράφω ένα τραγούδι.

Αν διάλεγες ένα τραγούδι από το album, ποιο θα ήταν αυτό;

To Skybound.

Πες μου ένα τραγούδι που άκουσες σήμερα το πρωί και κόλλησε στο μυαλό σου.

Το American Woman.

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης για τον οποίο θα ήθελες να γράψεις ένα τραγούδι ή να συνεργαστείς μαζί του;

Όχι ιδιαίτερα. Θα προτιμούσα να συνεργαστώ με κάποιον σκηνοθέτη γράφοντας τη μουσική για ταινία του, ή με έναν ζωγράφο ή γλύπτη σε ένα art project, ή με έναν συγγραφέα ή ποιητή.

Κάποιοι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες που θαυμάζεις;

Υπάρχει ένα site το οποίο επισκέπτομαι συχνά και χαζεύω με τις ώρες, το www.ted.com. Βρίσκω τόσους ενδιαφέροντες καλλιτέχνες εκεί, που μπροστά τους νιώθω ερασιτέχνης.

Επιστρέφω πάλι στον δίσκο. Το “Tell Her” είναι η πιο γλυκιά προτροπή που μπορεί να περιγράψει ένα τραγούδι, κάνοντάς σε να θες να βγείς έξω και να το φωνάξεις. Είναι τα τραγούδια σου ένας τρόπος μεταφοράς μηνυμάτων σε συγκεκριμένους ανθρώπους;

Όλα τα τραγούδια μου είναι μηνύματα. Μηνύματα για όλα αυτά που έχω μάθει. Δυνατά ή όχι, δεν ξέρω. Απλά έχω έντονη ανάγκη να ντύσω όλα αυτά που θέλω να πω με μουσική. Να ντύσω τη ζωή με μουσική!

Μουσική λοιπόν που βρίθει κρυμμένων μηνυμάτων και συναισθημάτων. Αυτό χαρακτηρίζει και τη ψυχοσύνθεσή σου;

Χμμ.. μάλλον ναι, όπως και τους περισσότερους φαντάζομαι. Μπερδεμένος, είναι μια λέξη που με χαρακτηρίζει συχνά.

Κάπου είπες “I feel successful whenever I have written a really good song. When people start tapping you on the back, it’s a big weird.” Πως αντιμετωπίζεις την επιτυχία και ποιες είναι οι πιο κρυφές σου μουσικές προσδοκίες;

Θέλω να γράφω τόσο όμορφη μουσική που θα σε κάνει να μην σταματάς το κλάμα και θα σε ταξιδεύει σε ανεξερεύνητα ή χαμένα κομμάτια της ψυχής σου.Τότε, εκείνη τη στιγμή, η ζωή θα σε κοιτά κατάματα και θα ξεχειλίζεις από συναισθήματα. Η ζωή και ο θάνατος θα γίνονται ένα. Και τότε μόνο θα είσαι πραγματικά ζωντανός. Άκουσα κάποιον να λέει, κάποτε, πως ζωή είναι να ξέρεις να πεθαίνεις κάθε μέρα. Έτσι, όταν κάποια στιγμή συμβεί πραγματικά, θα είσαι προετοιμασμένος. Επιτυχία λοιπόν για μένα, είναι όταν ξαναποκτώ δεσμούς με το ενδόμυχο αυτό κομμάτι του εαυτού μου, την θνητότητά μου.

Ίσως αυτό να είναι και το βαθύτερο νόημα της μουσικής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας γενικότερα. Πριν σε ευχαριστήσω για τη κουβέντα μας, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν η Ελλάδα είναι στα άμεσα συναυλιακά σου σχέδια.

Σε ευχαριστώ κι εγώ. Θα ήταν τιμή μου να επισκεφτώ τη χώρα σας και πολύ περισσότερο να παίξω για εσάς. Λατρεύω την ιστορία και τον πολιτισμό σας και θα ήταν εξαιρετική ευκαιρία να μάθω ακόμη περισσότερα για αυτά.