Μουσική και Λογοτεχνία - Πρελούδιο

"Η λογοτεχνία είναι σαν την κόκα, ενώ η μουσική σαν την ηρωίνη. Η λογοτεχνία οξύνει το νου, ενώ η μουσική αποβλακώνει."

Με αυτή την ανορθόδοξη παρομοίωση και σύγκριση επέλεξε να παρουσιάσει το 2009 τον νέο του δίσκο (Préliminaires)ο Iggy Pop, που είναι εμπνευσμένος από τη νουβέλα Η πιθανότητα ενός νησιούτου Γάλλου Michel Houellebecq (παλιότερη λογοτεχνική τροφή είχαν αποτελέσει τα έργα των Jack Kerouac, William Burroughs και Allen Ginsberg).

Κανείς δεν αμφιβάλλει πως τα δάνεια μεταξύ των τεχνών είναι πολλές φορές αναπόφευκτα, αλλά άκρως ενδιαφέροντα. Οι σχέσεις της μουσικής με τη λογοτεχνία, τόσο με την ποίηση όσο και με την πεζογραφία, ήταν και είναι άρρηκτα δεμένες. Εξάλλου, η σαγήνη των στίχων δεν σταμάτησε ποτέ να έλκει σαν μαγνήτης τους μουσικούς και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αφιέρωσαν τραγούδια, το όνομά τους ή και ολόκληρη την καριέρα τους στον λογοτέχνη ή ποιητή που άλλαξε τη μουσική –και όχι μόνο– σκέψη τους.

Στρατιές ολόκληρες τραγουδοποιών και συγκροτημάτων (Ian Curtis, Thom Yorke, Klaxons, Empire of the Sun) μαγεύτηκαν από τις χαοτικές διαδρομές του μυαλού του J.G. Ballard, την ομιχλώδη ρομαντική φιγούρα του William Blake (Fugs, Marc Bolan, Ulver, Jim Morrison), τους μπίτ Jack Kerouac και William Burroughs (Bob Dylan, Beatles, Bono, Patti Smith), τη δεσποτική μορφή του Joyce (Syd Barrett, Van Morrison, Kate Bush), τον μακάβριο και αυτοκαταστροφικό ρομαντισμό του Poe (South Of No North, Lou Reed) τον..., και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Αρκετοί, ακολουθώντας τα χνάρια των λογοτεχνικών ινδαλμάτων τους, επέδειξαν αξιοθαύμαστες συγγραφικές ικανότητες. Ο Nick Cave λάτρευε τον Vladimir Nabokov κι αυτό ίσως τον οδήγησε στο να γράψει κι ο ίδιος μυθιστορήματα, όπως το And the ass saw the angel. Ο ποιητικός και μυθιστοριογραφικός οίστρος του Leonard Cohen είναι αδιαμφισβήτητος (έγραψε το εκπληκτικό Beautiful Losers), ενώ μια από τις πιο αναπάντεχες υποψηφιότητες για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ήταν αυτή του Bob Dylan.

Στην άλλη πλευρά του καθρέφτη βρίσκονται συγγραφείς που δεν έπαψαν ποτέ να ερωτοτροπούν με εκρηκτικό τρόπο με τη μουσική, είτε συνθέτοντας και συμμετέχοντας σε δισκογραφίες ξεχωριστών μουσικών μορφών (ανυπέρβλητο παράδειγμα ο William S. Burroughs που ηχογράφησε με τον Kurt Cobain το The "Priest" They Called Him και χαρακτηρίστηκε ως ο «Έλβις των γραμμάτων», επηρεάζοντας με τη σειρά του ) είτε «ανάβοντας» μέσα από τη συγγραφική τους πένα (βιογραφική ή λογοτεχνική) μουσικά φιτίλια (High Fidelity του Nick Hornby, Οι Νάνοι του Θανάτου του Jonathan Coe, Lipstick Traces του Greil Marcus, κ.ά.).

Σίγουρα, η γοητεία της μουσικής και της λογοτεχνίας κρύβεται στα μη προφανή. Σε όλα αυτά που πρέπει να ανακαλύψεις ή να αποκρυπτογραφήσεις. Όλα αυτά που θα αποτελέσουν το ερέθισμα για να βουτήξεις βαθύτερα στη μαγική τους σχέση. Κι αν τα καταφέρεις, ο νέος κόσμος που θα σου αποκαλυφθεί, θα είναι σίγουρα συναρπαστικός...

[συνεχίζεται]