Redjetson - Other Arms

Η δημιουργία και υποδοχή του κύκνειου άσματος ενός συγκροτήματος αποτελεί βαρύ φορτίο τόσο για το ίδιο το συγκρότημα, όσο και για τους αποδέκτες του. Στην περίπτωση των Redjetson το βάρος μετατίθεται αποκλειστικά στους ακροατές, μιας και κατά τη διάρκεια της ηχογράφησής του ενάμιση περίπου χρόνο πριν, τίποτα δεν προμήνυε το τέλος που ήρθε μερικούς μήνες μετά. Οι Redjetson δεν πρόλαβαν να καρπωθούν την επιτυχία ή να αντιμετωπίσουν την μετριότητα ή αποτυχία του δίσκου, γι αυτό οποιοδήποτε σχόλιο θα μπορούσε να ακουστεί ως επικήδειος απουσία συγγενών και νεκρού, αν δεν ήταν πραγματικά άξιο προσοχής. Εξάλλου, ο “νεκρός” ανυπομονεί να δοκιμάσει νέα ακούσματα αποχαιρετώντας μας αισιόδοξα με τον τίτλο-αφιέρωση του τελευταίου τραγουδιού For Those Who Died Dancing… There is no apocalypse… Turn off your life span and have some fun… And it’s all over now.

To Other Arms δεν είναι αποκαλυπτικό. Δεν καινοτομεί. Στηρίζεται όμως σε χέρια στιβαρά που αναδίδουν έναν μελαγχολικό post-rock αέρα παρόμοιο με αυτόν που θα έβρισκε κανείς γύρω από τους Radiohead, τους Interpol και τους Mogwai κι απέκτησαν κι από τις περιοδείες τους δίπλα στους 65daysofstatic, τους Bloc Party, τους Archive και τους iLiKETRAiNS. Στο κέντρο κάθε τραγουδιού βρίσκεται ο Clive Kentish που τραγουδά με τρόπο μελοδραματικό και σπαρακτικά ωμό. Οι κιθάρες των Ian Jarrrold και Daniel Carney άλλοτε παρεμβαίνουν δυναμικά δημιουργώντας στιγμές ηλεκτρισμένης έξαψης και ευφορίας (Soldiers & Dinosaurs, Count These Demons), βυθίζονται κι αυτές στη μελαγχολία (Witches At The Controls), μετατρέπονται με τη συνοδεία του ξυλόφωνου σε βουβούς, σχεδόν ambient λυγμούς, όπως στο οργανικό First Of The 47,000, ακολουθούν με πένθιμους βηματισμούς τις κοφτές συγχορδίες του πιάνου και τις ανάσες της φωνής, για να ξεσπάσουν και πάλι (Threnody) ή αποφασίζουν να παραχωρήσουν τους πρώτους ρόλους στο αποφασιστικό μπάσο του Grant Taylor και τους φρενήρεις κρουστούς ρυθμούς του Joel Hussey (Beta Blocker).

Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη μεγάλη κυκλοφορία τους New General Catalogue στην Drowned in Sound Recordings (είχαν προηγηθεί και κάποια singles και splits) οι πέντε μουσικοί από το Essex αποφασίζουν να κατέβουν από τη σκηνή, βγάζοντας σιγά σιγά τα ρούχα των Redjetson. Αφήνουν όμως πίσω τους έναν πολύ σημαντικό δίσκο, που ξεχειλίζει ενέργεια, ορμή και συναίσθημα. Η Gizeh, ευτυχώς, θα βρεθεί εκεί κοντά για να τον μαζέψει και να τον προσφέρει σε περιορισμένα αντίτυπα.

Rest in peace.

Gizeh Records, 2009

Read rest of entry

iON - You & Me

Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, καί όν, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι.

Για την απομνημόνευση των πρώτων λίγων δεκαδικών ψηφίων του αριθμού π έχουν επινοηθεί διάφοροι μνημονικοί κανόνες, ανάμεσά τους και η παραπάνω φράση, με την οποία μπορεί να θυμάται κανείς τα πρώτα 23 δεκαδικά ψηφία του π. Το πλήθος των γραμμάτων κάθε λέξης της φράσης αυτής αντιστοιχεί σε καθένα από τα διαδοχικά ψηφία του αριθμού π (3,14159...).

Στην ταινία του Αρονόφσκι , π, ο ιδιοφυής-σχιζοφρενής μαθηματικός χτίζει ένα υπερυπολογιστή, υποστηρίζοντας πως τα πάντα γύρω μας βασίζονται σε μαθηματικές σχέσεις, αντιπροσωπεύονται από γεωμετρικά σχέδια και γι΄αυτό ερμηνεύονται μόνο μέσω των αριθμών.

Άκουσα για πρώτη φορά το π του iON και παρά την φαινομενική μονοτονία της εκφοράς του γράμματος π, εντυπωσιάστηκα. Το π περιφέρεται αέναα με τη μορφή γυναικείων παραμορφωμένων φωνητικών, σχηματίζοντας συμμετρικά σχήματα ανάμεσα στα βαθιά beats και δίνοντας σε μεγάλο βαθμό το στίγμα του You & Me. Η μουσική του, ηχογραφημένη σε λάπτοπ με νομαδικό τρόπο (αρκετές στιγμές και δίπλα στη θάλασσα), αναπαριστά μουσικά τις οφθαλμαπάτες του M.C. Escher ή του Isia Leviant (χαρακτηριστικό δείγμα και το υπνωτιστικό The Girl With No Head). Οι ηλεκτρονικές μελωδίες ρέουν στον ambient καμβά του iON, μπλέκονται με ήχους φυσικούς και υπόγειους χτύπους, για να δημιουργήσουν γεωμετρικές αλληλουχίες που κινούνται διαρκώς. Ακούγοντας, έχεις την ψευδαίσθηση πως στα αυτιά σου ζωντανεύει ένα σινεμασκόπ υπερθέαμα, εκλεπτυσμένο και ονειρικό, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία συμμετρίας και ομορφιάς (αυτό βέβαια είναι εμφανές και στο υπέροχο εξώφυλλο που κοσμεί τον δίσκο, όπως και στα video clips που φέρουν την υπογραφή της Beatrize). Κάποιες στιγμές το σκηνικό αλλάζει με τη μορφή του Brian Eno να γίνεται έντονα ορατή (στο Metropolitain ή το Diving), techno στοιχεία εισβάλλουν (Toujours) ή μεταφέρεται σε ένα ερωτικό πάρτυ lounge κομψότητας στο βυθό μιας χαμένης Ατλαντίδας (Stay With Me In Dreams Forever).

Τα 14 κομμάτια του You & Me είναι αναπόσπαστα μέρη ενός ενιαίου συνόλου, τοποθετημένου στο νερό, την Dreamland του iΟΝ. Κι αυτό που επιδιώκει από τη πρώτη στιγμή ο iON (και είναι κάτι που γνωρίζει καλά, αν θυμηθεί κανείς τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της ηλεκτρονικής σκηνής), είναι να σε παρασύρει στον πλασματικό του κόσμο και , ίσως, σε μια ιδεατή ιστορία αγάπης. You don’t exist. And you are there, in my dreams. Soon, I will take you by the hand and drift you in my dark worlds…

Greetings from the beach that keeps me dreaming.

Read rest of entry

Worriedaboutsatan - Arrivals

«Σε δύο ώρες φεύγω με το τρένο για Κρακοβία. Έχεις κάτι καλό ν’ ακούσω;»

Το Evil Dogs των Worriedaboutsatan είχε μόλις ξεκινήσει να παίζει, όταν με διέκοψε η φράση του Ν. Η εισαγωγή του με τους ήχους του τρένου που τρέχει δαιμονισμένα, έμοιαζε με σατανική σύμπτωση. Έτσι, αναπόφευκτα, το Arrivals φορτώθηκε εικονικά μαζί με τις αποσκευές του Ν. αφήνοντάς μου ως ενέχυρο τις σκέψεις και τις εικόνες ενός φανταστικού ταξιδιού με τρένο στη Κρακοβία.

(Θυμήθηκα το Autobahn των Kraftwerk και σκέφτηκα πως κάποιοι δίσκοι θα έπρεπε να συνοδεύονται από το ειδικό αυτοκόλλητο με την ένδειξη «ιδανικός να ακουστεί σε ταξίδι με τρένο»).

Δεν γνωρίζω αν οι Worriedaboutsatan είχαν στο μυαλό τους τρένα κατά τη δημιουργία του Arrivals. Αυτό που είναι σίγουρο όμως, είναι πως με αυτόν τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο τους (είχαν προηγηθεί 2 EP self-released πριν υπογράψουν στη Gizeh: το EP01 που κυκλοφόρησε το 2006 και είχε τη μορφή demos και το EP02, το 2007, με κάποιες νέες ηχογραφήσεις και επεξεργασίες του υλικού του EP01) επιχειρούν να ταξιδέψουν στα βάθη της electronica. Με αφετηρία το Leeds, τα δύο «σατανικά» * μέλη Gavin Miller και Tom Ragsdale, φορτώνουν τις βαλίτσες τους με τα απομεινάρια των επιρροών τους, όπως Mogwai και Explosions in the Sky, μια πληθώρα ήχων που συλλέγουν από ποικίλες πηγές, φυσικές ή ηλεκτρονικές και όλες τις αντανακλάσεις των μουσικών πειραματισμών τους, όπως minimal techno, ambient και IDM. Αποτέλεσμα, μια σειρά οργανικών συνθέσεων που δεν κατατάσσονται εύκολα. Αν και η καρδιά τους παραμένει ηλεκτρονική, δεν αρνούνται τις post rock καταβολές τους (όπως αυτές εκφράζονται μέσα από τους εύθραυστους τόνους της κιθάρας του You’re In My Thoughts) και τα δανεικά στοιχεία από άλλους λιγότερο αναγνωρίσιμους κόσμους. Οι πολυρυθμικές μηχανικές υφές απουσιάζουν και η δημιουργία έντασης επιτυγχάνεται όχι με τη δημιουργία κορυφώσεων, αλλά με τη διατήρηση μιας συνεχούς αναμονής. Οι δυνατότητες της electronica δεν λειτουργούν επιδεικτικά και ως λάβαρο πρωτοπορίας, αλλά ως υπενθύμιση ενός μέσου ικανού να πλάσει οράματα άγνωστα.

Χαρακτηριστικό δείγμα το μινιμαλιστικό Evil Dogs, που από την αρχή λειτουργεί ως υπνωτιστική παγίδα των συναισθημάτων, για να σε εκτινάξει στη στρατόσφαιρα και στη μη γήινη, κρουστή και φασματική ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα τρία άτιτλα tracks (., .., …). Κι από το απόλυτο τίποτα, επιστρέφεις στον μοναχικό, μετρονομικό χορό των παιδικών και στοιχειωμένων από το Kid A πλήκτρων του History Is Made At Night, για να βυθιστείς στην θρηνητική δίνη από βόμβους και βιομηχανικά σφυρίγματα του All Things But You Are Silent. Ή να οδηγηθείς από τους υπόκωφους ήχους του I’m A Crooked Man σε νυχτερινές υπνοβασίες, μέχρι οι ανάλαφροι ambient ήχοι του ομώνυμου Arrivals διαλύσουν κάθε ίχνος δεισιδαιμονίας.

Οι Worriedaboutsatan σου προσφέρουν ένα περίεργο κι άκρως ελκυστικό ταξίδι, που ίσως δεν έχεις κάνει ποτέ. Ένα ταξίδι όμως μοναχικό, με συντροφιά τις σκέψεις και τους κινδύνους που ενέχουν αυτές. Όπως τα 6¨33 λεπτά αδιάκοπου σφυροκοπήματος με κώδικα Μορς του Pissing About, που λειτουργούν ως μουσική περιγραφή της τρέλας, διακόπτοντας για λίγο το ταξίδι...

* άχρηστη πληροφορία: το όνομα Worriedaboutsatan αποτελεί B-side του single Theme from Turnpike, που κυκλοφόρησαν το 1996 οι Βέλγοι DEUS.

Gizeh Records, 2009

Read rest of entry